Ότι έχει ανέβει ο πήχης στη μυθοπλασία της ελληνικής τηλεόρασης το ξέραμε εδώ και καιρό. Ότι όμως θα τον έφτανε τόσο ψηλά ο ALPHA με το Σπίτι Δίπλα στο Ποτάμι αυτό δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε.
Χθες προβλήθηκαν τα δύο πρώτα επεισόδια και στάθηκαν απολύτα ικανά όχι μόνο να καθηλώσουν – αυτό το κατάφεραν στο πρώτο μισάωρο – αλλά να στείλουν και το μήνυμα ότι η τηλεόραση, όταν τολμά και επενδύει, μπορεί πάντα να «ξεκλειδώνει» την ψυχή του θεατή.
Δεν μας πήρε πολύ να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα σύνολο φτιαγμένο με φροντίδα.
Τρικαλιώτη, εγγύηση
Ξεκινάμε με την αρχή όλων. Την Πέγκυ Τρικαλιώτη που έδωσε τον παλμό από νωρίς και ήμασταν έτοιμοι για ό,τι θα ακολουθούσε… Γιατί αν την έχεις παρακολουθήσει, ξέρεις, πως αυτή η γυναίκα δεν παίζει… είναι ο ρόλος, και αν αυτή η γυναίκα ήταν στο Χόλιγουντ, θα είχε κάνει ολόκληρη συλλογή από τα πολυπόθητα χρυσά αγαλματίδια. Είναι όμως εδώ, και είμαστε εμείς οι τυχεροί που την απολαμβάνουμε.
Η «Θεοδώρα», είναι μια γυναίκα δυναμική κι αφοσιωμένη στην οικογένειά της, είναι η «σιωπηλή δύναμη» που κρατά την οικογένεια ενωμένη παρά τις δυσκολίες. Αλλά κι αυτή ακόμη «λυγίζει» και… «σπάει».
Και «έσπασε» στον χαμό του «Γεράσιμου» (Γιώργος Χρυσοστόμου) με έναν θρήνο που έμεινε για ώρα στα αυτιά μας, μέσα από την κατακερματισμένη κραυγή της Πέγκυς Τρικαλιώτη, που «φωτογράφισε» στα μύχια την οδύνη της ηρωίδας.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι – Χ: Παραλήρημα με Χρυσοστόμου – «Δεν μπορώ, είναι μη διαχειρίσιμος!»
Η σκηνοθεσία του Αντώνη Αγγελόπουλου εδώ είναι κομβική. Με κοντινά καρέ που μεταφέρουν τον παλμό του ήρωα, με το απαραίτητο φως και το απαραίτητο σκοτάδι, εκεί που πρέπει, χτίζει μια ένταση που δύσκολα συναντάμε στην τηλεόραση. Σε συνδυασμό με την προσεγμένη φωτογραφία δημιουργείται η ιδανική ατμόσφαιρα για να πλαισιώσει την πλοκή.
Και βέβαια, η επιστροφή του Αλέξανδρου Σταύρου στην τηλεόραση είναι ένα μικρό τηλεοπτικό γεγονός από μόνη της – ο ηθοποιός δείχνει να απολαμβάνει τον ρόλο του, με ωριμότητα και αφοσίωση που κερδίζουν τον θεατή.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι – Χ: «Δηλαδή τώρα θα έρθει η στιγμή που θα πει ο Σταύρου στην Τουμασατου “καλησπέρα θεία”;»